We czwartek, 30 maja, Rada Miejska w Lublinie przyjęła uchwałę o wyznaczeniu obszaru zdegradowanego i obszaru rewitalizacji. Mieliśmy przyjemność opracować diagnozę, na podstawie której oba obszary zostały wyznaczone.

Do wyznaczenia obszarów zdegradowanego i rewitalizacji zastosowaliśmy z jednej strony sprawdzone metody analizy danych społecznych (które stosowaliśmy również w przypadku wyznaczenia obszarów do LPR Lublina), z drugiej zaś nowe, niestosowane jeszcze w delimitacji sposoby analizy, przede wszystkim w sferze przestrzenno-funkcjonalnej. Połączenie różnych metod i szczegółowa analiza danych dostarczonych przez instytucje miejskie (np. MOPR, MUP, Urząd Miasta) pozwoliły na profesjonalne wyznaczenie obszarów zgodnie z wymogami ustawy o rewitalizacji.

W zakresie analizy społecznej, obok standardowego przeglądu zjawisk opracowaliśmy Syntetyczny Wskaźnik Społeczny, który dla każdej wyznaczonej jednostki urbanistycznej pokazuje skalę problemów społecznych w kontekście średniej dla miasta. Przygotowanie Syntetycznego Wskaźnika Społecznego pozwala na proste przedstawienie zjawisk społecznych w postaci jednej, zestandaryzowanej wartości. Takie podejście umożliwia przedstawienie skali problemów społecznych łącznie (a nie każdego z osobna), porównywanie jednostek urbanistycznych między sobą i z całym miastem. Poza tym Wskaźnik Społeczny umożliwia czytelne zobrazowanie kryzysu na mapie, która przemawia do każdego odbiorcy (w przeciwieństwie np. do tabel z liczbami).

W badaniu dostępu do usług publicznych zastosowaliśmy metodę niestosowaną jeszcze w przypadku delimitacji obszarów zdegradowanych i rewitalizacji, czyli zasięg pieszego dojścia po istniejących ciągach komunikacyjnych. Dane o chodnikach, przejściach dla pieszych i ciągach pieszo-jezdnych uzyskaliśmy z otwartych źródeł, przy czym niezbędne było uzupełnienie brakujących elementów sieci dzięki danym z Urzędu Miasta i analizie ortofotomapy.

Na tak przygotowaną siatkę dróg dla pieszych nałożyliśmy punkty edukacyjnych usług publicznych (żłobki, przedszkola i szkoły podstawowe). To do tych instytucji dostęp pieszy jest najważniejszy i najmocniej wypływa na jakość życia, zarówno dzieci jak rodziców, który nie muszą podwoić pociech samochodem. Przyjęliśmy, że maksymalny dopuszczalny czas dojścia do placówki edukacyjnej powinien wynosić 10 minut. Badaliśmy, jaka część ludności jednostek urbanistycznych mieszka w takiej odległości od placówek edukacyjnych. Wszystkie obszary poza tym zasięgiem wskazaliśmy jako kryzysowe.

Wyniki tej analizy Jarek Kadłubowski, członek zespołu Projektów Miejskich, przedstawił na V Kongresie Rewitalizacji w Lublinie, który odbył się w dniach 3-4 grudnia 2018 r.

Ciekawą analizę przeprowadziliśmy również w sferze środowiskowej. Lublin posiada opracowaną mapę hałasową, którą wykorzystaliśmy w badaniach. Stała się ona bazą do wyznaczenia tych obszarów miasta, w których mieszkańcy najbardziej narażeni są na niedogodności związane z hałasem drogowym. Jako kryzysowe wskazaliśmy jednostki, w których większość mieszkańców żyje w hałasie.

Przygotowanie diagnozy delimitacyjnej dla Lublina było bardzo ciekawym zadaniem. Mamy nadzieję, że wyznaczone obszary będą dobrą podstawą do dalszych prac w ramach rewitalizacji Lublina, szczególnie w kontekście opracowania Gminnego Programu Rewitalizacji.